Ontwapenen: Jasje uit, mensje aan
Als spreker en begeleider van sessies kom ik op nogal wat plekken waar mensen samen iets voor elkaar willen krijgen. Wat ik regelmatig meemaak is dat het dan toch lastig kan zijn omdat mensen vasthouden aan vaste patronen. Wat ik zie, en dan vooral bij ‘belangrijke mensen’, is dat zij vanuit belangen spreken en niet het achterste van hun tong durven te laten zien. Dat zij wat zij goed doen meer aandacht geven dan wat ze nog niet kunnen of weten. Dat je eigen gevoel en ervaringen geen rol krijgen in het gesprek.
Terwijl daar juist de verbinding vaak zit. Die nodig is om samen op pad te gaan.
Waar ik per ongeluk achter aan het komen ben is dat er manieren zijn om deze mensen te ontwapenen. Jasje uit, mensje aan.
Als spreker leef ik voor dat ik het ook spannend vind en nut ik uit hoe ik ter plekke een oen ben. Ik geef de bezoekers van dit soort bijeenkomsten en plein public de keuze of ze zich willen verbinden of niet. Om ze vervolgens verantwoordelijk te maken voor het bijbehorende gedrag. Luister wel. Vraag wel. Deel wel. En ik vraag ze hoe ze dat dan zelf kunnen gaan doen.
Ik hoop je binnenkort meer tips te kunnen geven. Ik duik er in.