Mount Overvloed

Dit verhaal verschijnt in het boek van de wandelroute Walk of Wisdom

Mount Overvloed: Stel je eens voor dat alles wat deelbaar is, ook echt gedeeld gaat worden.

Daar stonden we dan. Verbijsterd. Niet begrijpend hoe het zo ver kon komen. We keken tegen een meterslange en -hoge muur aan, een bontgekleurde muur van ingepakte kadootjes in alle vormen en maten. Een fietsstuurtje stak scheef uit een prop blauw sinterklaaspapier. Een bal rolde nog na van het vallen van de stapel ballen. Het vrolijke strikje op de bal maakte dat er een wiebeltje in de rol zat. De bal kwam tot stilstand tegen een playstation. Game over.

Een paar weken daarvoor, zo eind oktober, waren we een sinterklaasactie begonnen vanuit de Waarmakerij. We riepen mensen op om mooi en goed speelgoed in hun buurt in te zamelen, het in te pakken als kado en naar ons te brengen, zodat we het aan ‘arme kindjes’ konden geven met Sinterklaas. Binnen no time hadden we drieduizend kado’s verzameld, zonder dat het 1 cent had gekost. De pepernoten en het lekkers kwamen spontaan met de kado’s mee. Wat een overvloed aan hulp.

Op Sinterklaasdag kwam de goedheiligman hoogstpersoonlijk naar een theaterzaal in Nijmegen om de kados aan de kindjes te geven. We zongen liedjes, dronken warme chocolademelk en de pieten koprolden zich te pletter. We genoten van de middag en van al die blije kinderen, die wellicht voor het eerst in hun leven alles kregen wat hun hartje begeerde. Gewoon, omdat anderen besloten dat ze wat te geven hadden, ook al was het aan een vreemdeling. Dat zo velen besloten dat ze genoeg hadden en dat met genoegen wilden delen.

Het was de dag na sinterklaas dat we vol onbegrip naar de muur van kado’s stonden te staren. Nog steeds een muur van kados, ondanks het weggeven. En dat opende mijn ogen voorgoed.

Wat ik vanaf dat moment ben gaan zien is dat iedereen een kadootje heeft dat er om schreeuwt om uitgepakt te worden. Dat iedereen zo iets moois te geven heeft dat het zonde is als we dat niet gaan benutten. Zelfs zonde als we er niet om gaan vragen. Want vragen om wat je nodig hebt, biedt de ander de kans om jouw een kado te geven. Om iets vragen biedt de ander de kans om haar of zijn overvloed pas echt te gaan benutten. En misschien ook wel om een stukje gelukkiger te worden, door het delen en geven.

Stel je eens voor dat alles wat deelbaar is, ook echt gedeeld gaat worden. Iedereens kennis, spullen en vaardigheden. Stel je eens voor dat we samen een metershoge bontgekleurde berg maken van al onze kado’s, een Mount Overvloed, en dat we samen afspreken dat we van de berg mogen pakken wat we nodig hebben? Ik denk dat de berg dan blijft groeien en dat iedereen in zijn behoefte kan voorzien. Hoe mooi zou dat zijn?

Lees ook de verhalen van Tommy Wieringa, Herman Wijffels en vele anderen op Walk of Wisdom