Hoe ik als leider van School voor Wereldverbeteraars faalde in het ruimte maken en het veranderde

Toen mijn Handboek voor Wereldverbeteraars verscheen, richtte ik meteen de School voor Wereldverbeteraars op. Ik droomde ervan dat het een breed gedragen, bruisende plek zou zijn waar tientallen mensen op allerlei manieren les gaven in het wereldverbeteren. En een veelvoud daarvan aan cursisten beter geoutilleerd op pad gaat dankzij ons. En dat de wereld via hen nog beter en mooier zou worden. Ik wilde dat het een plek zou zijn waar creatief talent en educatief talent hand in hand tot mooie prestaties zouden komen.

Dat is maar ten dele gelukt. 

Het succesverhaal van School voor Wereldverbeteraars is dat we honderden mensen via een workshop of training wijzer hebben gemaakt, al is het soms maar een beetje. We hebben ze meer zelfvertrouwen gegeven. Ze zijn stuk voor stuk vaardiger geworden in het waarmaken. We worden als zeer goed beoordeeld door de klant en onze reputatie is ook goed te noemen, deelnemers zitten soms uren in de auto om mee te kunnen doen. En dat zonder te adverteren en heel druk te zijn op social media. Het was hard werken en gaf voldoening.

Het faalverhaal is dat School voor Wereldverbeteraars niet de bruisende plek is geworden waar een diverse groep mensen of trainers samen de hemel bestormt. Daar waar we ooit met tien mensen bij elkaar zaten om er wat van te maken haakte de een na de ander af. Om allerlei redenen. Te druk. Mantelzorgtaken. Een nieuw project runnen. En ga zo maar door. Zonder ruzie of gedoe en in alle begrip en vriendschap namen we steeds afscheid van bijzonder talent. Maar dat had niet gehoeven. Nieuwe mensen meldden zich niet vanzelf. Samen met Mieke draaiden we de groepen en deed ik mijn ding.

Wat ging er mis? Simpel. Ik heb als leider niet de juiste ruimte gemaakt. Ik heb er niet voor gezorgd dat die bijzondere creatieve mensen en trainers hun ei kwijt konden. Want, wat deed ik? Ik vroeg bijzondere, autonome creatieve mensen om ‘mijn’ kunstjes te doen. Ik blokkeerde hun behoefte aan creativiteit en vrijheid. Terwijl ik ze juist daarop heb uitgenodigd. Ze wilden en konden zich wel verbinden aan onze purpose, maar ik zat toch te veel in de weg. Foutje.

Daarom gaan wij het vanaf vandaag anders doen. Vanaf vandaag is School voor Wereldverbeteraars een platform voor mooie mensen die op hun eigen karakteriestieke wijze ook jóu iets kunnen leren om jouw droom waar te maken. De door ons opgebouwde goede reputatie en het podium delen we van harte met deze mensen. Welke dat gaan zijn, en welk aanbod dat wordt? Volg de agenda of de nieuwsbrief dan merk je het vanzelf. 

Deze keus geeft mij de kans om dienend te gaan zijn aan de mensen die zich gaan verbinden aan ons. Ik houd van helpen en anderen te doen groeien. Ik maak ruimte voor hun creativitet en autonomie, en van daaraan bijdragen.

Yeah, nu al zin in.

Tegelijkertijd maak ik ruimte voor mezelf om buiten School voor Wereldverbeteraars, waar ik minder nodig ga zijn, te werken aan ‘mijn’ creaties die bijdragen aan de ontwikkeling van leiders en teams; en aan de ontwikkeling van mij in die rol.

Zoals het schrijven van het boek ‘Maak Ruimte‘ :)